The Pavilion is composed of intersections of two pattern covered surfaces, similar to wings of two lover birds hugged each other and made a beautiful nest with an egg inside referring to the future and life. There is a hidden wonderful world inside the egg. One day, it will fracture its shell and enter a new world. The parametric structure of the pavilion is designed to indicate to this marvel, the new paintings which are inspired of delicacy and form of the Mogharnas of the Iranian architecture are hanging and playing the role of a joint for this world communication.

The light passing from these gaps and creating shades on the middle volume and the ground call us to change our attitude toward the nature and its events. It says that the cities and the environment where we live may be more different and beautiful, provoke our curiosity and emotions, change our attitude and present a different experience from being in the space.     

https://www.amazon.com/Parametric-Approach-Pavilion-Design-Khiabanian-ebook/dp/B08JLQ2X3J

پاویون نقوش حاصل  تلاقی 2 سطح پوشیده از نقوش است؛ همچون بالهای دو پرنده عاشق که  همدیگر را در آغوش می کشند و نتیجه این عشق لانه ای زیبا ست با تخمی در وسط که نوید آینده و تداوم زندگی است. جهانی شگفت انگیز در داخل تخم مرغ مخفی است که روزی پوسته خود را می شکافد و به جهانی جدید پا می گذارد. ساختار پارامتریک پاویون برای بیان این شگفتی طراحی شد. نقوش مدرنی که با الهام از ظرافت و فرم مقرنس های معماری ایران از پوسته اصلی آویزان شده اند و همچون مفصلی برای ارتباط این جهان اند. نوری که از این شکاف ها عبور می کند و سایه هایی که در حجم میانی و روی زمین ایجاد می شوند بر تغییر نگاه مان به طبیعت و اتفاقات آن فرا می خواند. اینکه  شهرها و محیطی که در آن زندگی می کنیم، میتوانند متفاوت و بسا زیباتر از این باشند. کنجکاوی ما را تحریک کنند، احساسات مان را بر انگیزند، نگاه مان را دگرگون کنند و تجربه اید متفاوت از بودن در فضا ارایه دهند.